در روزگار کولرهای گازی، هنوز پیچیده‌‌ترین سیستم خنک کننده در دنیا بر مبنای عرق کار می‌کند.
حدود یک دهه پیش، وقتی بحث لایه ازن و سوراخ‌های آن موضوع روز بود، CFC (یک نوع گاز گلخانه ای) به‌عنوان یکی از دشمنان اصلی این لایه معرفی می‌شد. تا آن زمان از این گاز به عنوان خنک‌کننده در بیشتر سیستم‌های سرمایشی مثل یخچال‌ها و انواع کولرهای گازی استفاده می‌کردند.
تلاش دوستداران محیط زیست باعث شد تا در عرض چند سال، این گاز از چرخه صنعت حذف شود. اما بدن انسان و بعضی جانداران دیگر، از مایع خنک‌کننده‌ای استفاده می‌کند که به‌‌رغم بوی گاه نامطلوب‌اش، هیچ آسیبی به طبیعت وارد نمی‌کند.
خودتان را گرمایی می‌دانید یا سرمایی؟ جوابتان هرچه باشد، فرق چندانی نمی‌کند چون از لحاظ علمی، بدن انسان اصولا گرمایی است. دمای بدن انسان حتی اگر به بیش از 10 درجه سانتی‌گراد پایین‌تر از دمای معمول آن ( 37 درجه) برسد، باز هم امکان جان سالم به‌در بردن وجود دارد، اما بیشتر از 3 درجه تب، فعالیت‌های مغز را دچار مشکل می‌کند.
پزشکان 43 درجه سانتی‌گراد را حد بالای دمای قابل تحمل برای اعضای داخلی بدن می‌دانند. این حساسیت به گرما، اهمیت زیاد و حیاتی وجود یک سیستم خنک‌کننده داخلی را برای بدن انسان نشان می‌دهد؛ سیستمی که هم گرمای ناشی از سوخت و ساز داخلی و هم گرمای جذب‌شده از محیط را دفع کند.
در بسیاری از حیوانات، وظیفه تهویه و خنک کردن بدن، بیشتر بر عهده موها و پرهای سطح بدن آنهاست، اما برای انسانی که دیگر در مقایسه با سایر پستانداران موی چندانی برایش باقی نمانده، خالق طبیعت، سیستم هوشمندانه‌ای را تعبیه کرده است؛ تعریق.
شاید اغراق به نظر برسد، اما در کنار مواردی مثبت (مانند خون)، عرق - این مایع نه‌چندان دوست‌داشتنی که همه به دنبال خلاص‌شدن از دست آن هستند - را می‌شود جزء مایعات حیاتی بدن انسان بدانیم.
در دمای متعادل و بدون فعالیت بدنی خاص، ما عرق نمی‌کنیم چراکه گرمای اضافی ناشی از سوخت و ساز مواد غذایی در بدن، از طریق مویرگ‌های سطحی پوست دفع می‌شود. تبخیر آب از سلول‌های پوست هم کمی به خنک شدن بدن کمک می‌کند.
اما وقتی بدن از وضعیت آرام خارج می‌شود و شروع به فعالیت می‌کنیم، گرمای تولیدشده در عضلات، بیشتر از آن است که از طریق هوا جذب شود. مشابه این وضعیت، وقتی است که دمای هوا از حدود 32 درجه سانتی‌گراد بالاتر برود؛ در این حالت پوست به‌جای دفع گرما، شروع به جذب گرما می‌کند.
در این مواقع آژیر خطر در مغز به صدا درمی‌آید. به فرمان مغز، شیر غدد عرق‌ساز باز شده و جریان عرق به نجات ما می‌آید. تبخیر عرق، گرمای پوست را می‌گیرد و باعث خنک شدن بدن می‌شود
انجیر دارای ویتامین های فراوان ,مواد معدنی وچربی مفید ومواد قندی است . خوردن انجیر قبل از غذا مجاری دستگاه گوارش را باز واشتهای شما را تحریک و سبب تخلیه کامل معده خواهد شد .
انجیر افزایش دهنده عرق بوده وسموم و چربی را با عرق بدن دفع می کند . میوه خشک انجیر را بو داده ومی کوبند و از آن گردی بدست می اید که بنام قهوه انجیر معروف است وبرای سیاه سرسرفه ,ذات ریه و سینه درد های کهنه مفید است . به دلیل داشتن گوگرد از ریزش مو جلوگیری می کند.
انجیر برای از بین بردن بوی بد دهان نیز توصیه شده است . شیرابه انجیر شیر را منعقد کرده وان را تبدیل به پنیر می کند ومالیدن شیر ابه به میخچه ,زیگیل , خال گوشتی این اثار را از بین می برد بعلاوه گذاشتن کمی از شیرابه انجیر به محل حفره دندان کرم خورده درد آن را فورا ساکت می کند ومیوه کامل انجیر در موقع طبخ غذا سرعت آن را افزایش می دهد .
- آلو در معالجه ی کم خونی ، ضعف ، ناتوانی و خستگی جسمی مفید است.
- آلو بخارا، صفرا را دفع ، خون را صاف و خارش بدن مفید است.
- آلو رشد کودکان ، هوش ، حافظه را زیاد می کند.
- همچنین سردرد را دفع می کند. برای این منظور باید آن را با گل بنفشه مخلوط کرده و بر پیشانی بمالید.
- برای رفع خونریزی سودمند است.
- برگ های خشک درخت آلو تب بر، ادرارآور و ملین است.
- جوشانده و پخته ی برگ وساقه ی آلو برای معالجه ی ورم گلو ، ورم لوزه ها و و تقویت لثه ها مفید است.
- آلو برای درمان راشیتیسم مفید است.
- برگه ی آلو بهترین ضد سم بوده و دستگاه هضم غذا در بدن را منظم می نماید.
- صمغ درخت آلو بهترین خرد کننده ی سنگ های کلیه و مثانه و سنگ های صفراوی بوده و برای التیام زخم بسیار نافع است.
- نوشیدن آب آلو برای از بین بردن انگلهای معده مفید است.
- برگ و مغز و هسته ی آلو کرم کش است.
- جوشانده ی این میوه برای رفع اسهال خونی و غرغره ی آن برای تحلیل ورم و دفع گلو درد موثر است.