دوزخ بی تو
بنشستم در این دوزخ بی تو بودن
و عذاب تنهایی و دوریت را می کشم
تیری در چشم هایم فرو می رود
چشم هایی که روزی پذیرای رخ زیبای تو بود
به سینه ام تازیانه ای زده می شود
سینه ای که روزی پیچش موی تو را روی خود حس می کرد
دست هایم گیر غل و زنجیر است
دست هایی که آزاد بود
دست هایی که همیشه آماده ی در بر گرفتن تو بود
زبانم جز ناله چیز دیگری سر نمی دهد
زبانی که برایت سرود عشق را می خواند
در قلبم گرز آتشینی فرو می رود
قلبی که برای تو
و بیاد تو می تپید
تو بیا تا مرا از این جهنم رها کنی
یاد تو
من در سکوتم
سکوتی از جنس تنهایی
دلم هوای تو را می کند
دریچه ی قلبم را باز می کنم
غباری از تنهایی آن را فرا گرفته
غباررا پس می زنم
نوری از آن دور سو سو می کند
این نمایانگر این است که
قلبم روزی تو را در خود می دید
گرمای ملایمی به صورتم برخود می کند
که نشان می دهد روزی عشق آتشین تو در قلبم بود
در قلبم کاغذ رنگی های پوسیده ای می بینم
این یادآور روزی است که
جشن عشق تو و حضورت را در قلبم گرفته بودم
غروب دل خستم تو طلوع نگاهت سحر شد
دلم از غم بی کران تو قاب چشمایت شاد شد
هویت گمشده ام در کنار وجود گرمت پیدا شد
مرداب دلم با حضور سبز تو نهر زلال شد
فکر تاریکم با اندیشه ی تو روشن شد
خاک پست وجودم با همنشینی تو کوه شد
خزان دلم با قدم نهادن تو بهار شد
دنیای جهنم من با عشق تو فردوس شد
علی ملکی